We hebben gemeend om de geschiedenis van onze vereniging op papier te moeten zetten, hetgeen geen gemakkelijke taak was omdat wij u niet wilden overstelpen met namen en titels van toneelstukken en aan de andere kant niemand tekort wilden doen. Als we in dit overzicht namen noemen dan is dit, omdat anders het verhaal niet meer leesbaar is en niet omdat andere oud-leden en leden niet van onschatbare waarde zijn geweest of nog zijn. Bladerend door de dikke plakboeken van ons archief kun je alleen maar concluderen dat door zeer velen heel veel werk is verricht en kijken we met trots terug op de meer dan 150 stukken die we op de planken hebben mogen brengen.

Onder de leiding van hem werden stukken gespeeld als: “De verkochte grootvader”, “De geitenhoedster”, “Vrieën is auch ein kuns”, “Als stad en land elkaar ontmoeten” en “De nieuwe veearts”. Het is het jaar 1956 wanneer Jan Kerckhoffs stopt met regisseren en Jos Swelsen deze taak van hem overneemt. In het zelfde jaar neemt Hub Nijsten het voorzitterschap over van Hub Franssen die gedwongen wordt te stoppen door verhuizing. Het eerste stuk dat gespeeld wordt onder leiding van Jos Swelsen was “Eén die niet geteld wordt”.

De jaren 60

In 1962 werd het veertig jarig bestaan gevierd. Met vrolijke muziek bracht fanfare “St. Antonius” “Ons Genoegen” van zaal Vroemen naar de St. Hubertuskerk, waar Pastoor Hutschemakers een plechtige hoogmis opdroeg. Hierna werd in zaal Vroemen een druk bezochte receptie gehouden. Als jubileum-uitvoering werd gebracht de klucht “Potasch en Perlemoer met vakantie” van Johan en Jan Blaaser. 

De begeleiding van de Heer v.d. Ven bleef niet zonder resultaat, want bij de eenakter-wedstrijd in Grijzegrubben won “Ons Genoegen” met “De sneltrein stopt hier niet” en ontving Jos Swelsen tevens de acteursprijs. Dat de sneltrein nog steeds niet stilstond bleek toen men aan de eenakter-wedstrijd van het W.K.A. afdeling Limburg meedeed en weer de eerste prijs wist binnen te halen.In 1966 werd in Spaubeek de laatste onderlinge eenakter-wedstrijd gespeeld tussen vier verenigingen. Genhout behaalde hierbij een tweede plaats met “De laatste halte”. Verderop in 1966 werd met “De sneltrein stopt hier niet” en “De laatste halte” deelgenomen aan een wedstrijd in Puth-Schinnen. Hier werd nogmaals bewezen dat hard werken beloond wordt, want “De sneltrein …” was wederom goed voor de eerste plaats en Jos Swelsen had de eerste acteursprijs ook binnengesleept. “De laatste halte” eindigde als derde en ook hier was de eerste actriceprijs voor Margriet Welsen. In het najaar van 1966 bracht “Ons Genoegen” iets speciaals voor Genhout en wel twee uitvoeringen van het Kerstspel “Herodus” in de St.-Hubertuskerk. Op 17 oktober 1969 ging de jeugdgroep die later de naam “Maskerade” kreeg van start. Als eerste uitvoering werd gebracht het kerstspel “De dief in de kerstnacht”. Het stuk werd opgevoerd onder leiding van Elly Slangen en Jos Swelsen. In 1969 werd Mathieu Pisters met algemene stemmen tot eerste Ere-bestuurslid benoemd, nadat hij zich gezien zijn leeftijd niet meer kandidaat stelde als bestuurslid. In november van dat zelfde jaar liet “Ons Genoegen” zich ook weer van de goede kant zien door de helft van de opbrengst van “Tot heden niet teruggekeerd” en “Papa strijkt de vlag” te schenken aan de melaatsen van Zuster Wilhelmina in Brazilië. 

De jaren 70

In april 1971 werd er iets nieuws georganiseerd: een gevarieerde toneelavond voor jong en oud. Voor de pauze werd door de jeugdgroep gespeeld en na de pauze was het de beurt voor de volwassenen. Ook in dit jaar nam “Ons Genoegen” met drieëntwintig personen deel aan de toneeldagen van de beide Limburgen die in Slenaken gehouden werden.

Dan breekt 1972 aan, het jaar waarin de toneelvereniging haar 50 jarig jubileum viert. Het jaar werd echter somber begonnen, want op 23 januari moest men het zeer gewaardeerde Ere-bestuurslid Mathieu Pisters naar zijn laatste rustplaats begeleiden. In november werd dan toch het feest gevierd en jubilarissen, te weten Jan Kerckhoffs (50 jaar), Jos Swelsen (25 jaar), Eugène Nelissen (25 jaar) en Mia Keulers-Henssen (25 jaar), gehuldigd. Op 12 november was de officiële première van het jubileumstuk “Sjpektakel in ‘t dörp” een enorm succes. Het feest ging verder op zaterdag 18 november met een Beierse avond, gevolgd op zondag door een Heilige mis, een receptie en een uitvoering van “Vader gaat op stap” door de jeugdgroep. Pierre Hamers maakte hierbij een zeer succesvol debuut als regisseur. 

In het seizoen 1973-1974 werd een speloriëntatiecursus gegeven o.l.v. de provinciaal toneeladviseur de heer Gerard Heystee. 15 februari 1974 debuteerde onze voorzitter Hub Nijsten als regisseur met het stuk “de Vrouwenhater” van Jan Keulemans. Hier was door alle spelers en betrokkenen met overgave aan gewerkt en het resultaat mocht er zijn. Juni 1975. Een aantal leden werden uitverkoren te figureren in de film “Heb medelij Jet” van Frans Weisz, hetgeen voor de betreffende personen een geweldige ervaring was. Seizoen 1976-1977. Er werd een wagenspel ingestudeerd o.l.v. Toine Mertens, getiteld: “de Schat”. Het was een hele leuke ervaring, vooral omdat er telkens buiten gespeeld moest worden en het ook dikwijls aankwam op improvisatie. 

In november 1976 werd de heer Jan Kerckhoffs benoemd tot erelid van onze vereniging. Een eer die hem beslist toekwam gezien zijn vele verdiensten voor onze vereniging. Eind jaren ‘70, begin jaren ‘80 werd regelmatig deelgenomen aan films en tv-series. Om er enkele te noemen: “Beeldspraak” van de NOS. “Dagboek van een herdershond”, de tv. spot van “Jonker Fris” en de film “Een pak slaag” van Bert Haanstra. Op 24 oktober 1978 moesten we afscheid nemen van de laatst overgebleven oprichter van onze vereniging, de heer Jan Kerckhoffs. Met zeer velen begeleidden wij deze markante persoonlijkheid naar zijn laatste rustplaats. Een man die bij jong en oud geliefd was en waar nog vaak aan terug wordt gedacht. Een toneelmens in hart en nieren.

De jaren 80
Eind jaren ‘70 en begin jaren ‘80 was ook de jeugdgroep erg populair. Deze werd geregisseerd door verschillende stagiaires van de toneelacademie. In deze tijd werden ook af en toe enquêtes gehouden over de beoordeling van het stuk en de voorkeur in welk genre er gespeeld moest worden. Het publiek koos bijna unaniem voor kluchten en blijspelen.

In de periode van 1985 tot 1988 ontvingen Mia Keulers-Henssen, Jos Swelsen en Eugène Nelissen de gouden N.C.A.-speld, dit ter ere van hun 40-jarig jubileum. In september 1989 werd onze ere-voorzitter, de heer Hub Nijsten, geridderd met een Koninklijke onderscheiding in goud, in de Orde van Oranje Nassau voor o.a. zijn vele verdiensten voor onze vereniging.

De jaren 90
In september 1992 werden in Beek voor de eerste keer de “Peter Treckpoelfeesten” gehouden. Dit feest, helemaal gewijd aan het leven van de Beker monnik Peter Trecpoel, werd in vele facetten toegelicht in de Historische Stoet, het Klank- en Lichtspel en het Historisch Spel. Onze vereniging nam met een groot aantal leden deel aan de diverse activiteiten. De hoofdrolspeler Peter Trecpoel werd vakkundig neergezet door een oud lid van “Ons Genoegen”, Gilbert Petit.

In 1995 waren de heren Jos Swelsen en Eugene Nelissen 50 jaar lid van onze vereniging. Ter gelegenheid hiervan regisseerde Jos nog een keer een toneelstuk, nl. “Vreigel op den Hoaf”. In 1996 werden voor de tweede keer de “Peter Treckpoelfeesten” in Beek georganiseerd. Ook nu weer namen diverse leden deel aan enkele onderdelen van dit feest. In de Historische Stoet werden we vergezeld door leden van ons gemengd kerkelijk zangkoor “St. Hubertus”. 

In 1997 vierden we ons 75 jarig jubileum met het jubileumstuk “‘n Hoes vol gekke”. Tevens werd ter gelegenheid van dit jubileum het jeugdstuk "Pas op! Martijn is boos" op hoeve Vrencken opgevoerd. Het jubileumfeest werd uitbundig gevierd en het was de opmaat naar de 25 jaar die volgden. In 1998 vierde Mia Keulers haar 50- jarig lidmaatschap bij onze vereniging. Ze maakte acte de présence in "Angssjweit" waarmee ze de kroon zette op haar jubileum. 

De jaren na de eeuwwisseling

In navolging van de jaren 90 werden in het begin van het nieuwe millennium ook vooral kluchten en blijspelen op de bühne gebracht. Wel werd er een andere koers gevaren op het regievlak. Sinds de oprichting van de vereniging werkte Ons Genoegen met een regisseur binnen de vereniging. Nadat Paul Janssen gestopt was als vaste verenigingsregisseur werd gekozen om gebruik te maken van regisseurs van buitenaf. In 2002 trapte Frans Schreurs tijdens ons 80- jarig jubileum af met "De femielie van Agnes Knubben". Niet alleen onze vereniging had feest, ook Hub Lonissen (50 jaar lid), Jos Wessels en Roger Voncken (25 jaar lid) werden in het zonnetje gezet. Hub Lonissen en Eugène Nelissen werden tijdens deze gelegenheid benoemd tot erelid van onze vereniging.

Van 2004 tot 2007 was het de beurt aan Marcel Lemaire. In 2005 vierde Jos Swelsen zijn 60-jarig jubileum en werd benoemd tot ereregisseur. Eugène Nelissen werd eveneens geëerd omdat hij 60 jaar lid was en Thea Henssen viel dezelfde eer te beurt voor haar 40- jarig jubileum. De feestelijkheden werden opgefleurd met het stuk “Fluite nao de duite”. In 2006 hing de vlag uit voor Dré Henssen vanwege zijn 50- jarig lidmaatschap en zelfs “De consul van Cocorico” kwam op bezoek om deze gebeurtenis mee te vieren en Dré te benoemen tot erebestuurslid van Ons Genoegen.

 Regisseur Jeu Renkens maakte in 2008 met "Auwt sjpeelgood" zijn opwachting binnen het Genhoutse. Deze productie was het jubileumstuk voor Mia Keulers, die haar 60- jarig lidmaatschap vierde. De brand bij zaal Vroemen gooide echter roet in het eten en de voorstelling moest op het laatste moment verplaatst worden naar de showroom van voormalige Garage Gelissen, waar Mia toch nog heeft kunnen genieten van een drukbezochte receptie ter ere van haar jubileum. Hierbij nam ze tevens het erelidmaatschap in ontvangst. Door de brand was er tijdelijk geen podium voor ons beschikbaar en hebben we het 40- jarig jubileum van Jos Nijsten en Annemie Vonken opgeluisterd met de eenakter “Lik ich hie waal good”. De bühne werd opgebouwd in de gymzaal van ons gemeenschapshuis en we zaten klaar voor een volle zaal. Helaas zorgde vader winter voor een flink pak sneeuw voor de deur en spekgladde wegen. Niettemin was het toch een gezellige avond, want weer of geen weer, als er een feestje is loopt Genhout toch wel uit.

De jaren 10

Het is 2011 als we het stuk “Vrunj” als eerste stuk na de brand weer op de planken kunnen brengen. Behalve een nieuw ingeslagen weg met wat serieuzere blijspelen is ook Marcel Lemaire weer bij ons terug als vertrouwd regisseur.